شکی نیست که ما به عنوان والدین دوست داریم فرزندانی تحویل جامعه دهیم که دارای سلامت روانی و جسمانی باشند. در این راه سعی می‌کنیم از تمام توانایی‌ها و دانش خود استفاده کنیم. یکی از اشتباهات رایج در این مسیر استفاده از تحقیر در روش فرزند پروی است. تحقیر اثرات جبران ناپذیری بر روح و روان کودک باقی می‌گذارد. این اثر ممکن است سال‌های سال در روند زندگی او تاثیر داشته باشد. آیا شما بعنوان یک والد از عواقب این کار آگاهید؟ در این مقاله با ما همراه باشید تا با سرانجام وحشتناک تحقیر کودکان بیشتر آشنا شوید.
نمونه هایی از تحقیر کودکان که شاید ناخواسته انجام می دهید!
بسیاری مواقع والدین رفتارهای خود را تحقیرآمیز نمی‌دانند و با خود تصور می‌کنند که با این رفتارها در حال تربیت فرزندان خود هستند. البته برای کسب اطلاعات بیشتر میتوانید مقاله تعهد و مسئولیت پذیری در کودکان را بخوانید.در ادامه نمونه‌هایی از رفتارهایی که باعث تحقیر کودک می‌شوند را نام برده‌ایم:
- مقایسه کردن او با دیگران
- سرزنش کودکان در جمع
- صداکردن کودک با لقب‌های نامناسب و توهین آمیز
- سلام نکردن به کودک و جواب سلام او را ندادن
- تذکر و سرزنش‌های مداوم
- قطع کردن حرف کودک
- پوزخند زدن به کودک
- توقعات بیش از حد از کودکان
منبع رفتارهای تحقیرآمیز والدین
به طور کلی والدین به سه دلیل عمده از خود رفتار های تحقیر آمیز نشان می دهند. این سه دلیل به صورت زیر می باشند:
تحقیر در دوران کودکی
در واقع بسیاری از والدینی که کودکان خود را سرزنش می کنند و آن ها را حقیر می کنند در دوران کودکی توسط والدینشان تحقیر شده اند. این افراد در گذشته خود در معرض رفتار های خشونت آمیز و تحقیر کننده والدین بوده اند.
برای همین به طور نا خود آگاه این روش را برای فرزندانشان هم اجرا می کنند. اگر جزء والدینی هستید که در گذشته تحقیر شده اید بهتر است به یک روان شناس و مشاور مراجعه کنید تا گذشته شما به صورت نا خود آگاه دوباره تکرار نشود و بتوانید کودکان خود را به خوبی تربیت کنید.
ویژگی های فردی
یکی از دلایل دیگری که والدین به تحقیر کردن کودکانشان می پردازند ویژگی های شخصیتی والدین می باشد.
این والدین بسیار خودشیفته اند و خودشان را بالا تراز بقیه می دانند و در بیش تر موارد این افراد دچار افسردگی های مزمن هستند و مشکلات بسیاری را به کودکان خود انتقال می دهند که یکی از آن ها تحقیر کردن می باشد.
تحقیر از روی نا آگاهی
بسیاری از والدین از سبک های فرزند پروری اطلاعی ندارند و فکر می کنند می توانند با تحقیر کردن کودک او را وادار کنند تا بهتر از دیگران عمل کند. این روش را یکی از روش های درست فرزند پروری می دانند. معمولا این والدین از عواقب تحقیر کردن کودک آگاهی ندارند. آن ها نمی دانند در آینده ممکن است چه مشکلاتی را برای فرزندانشان بوجود بیاورند. اگر از روش های درست فرزند پروری اطلاعی ندارید توصیه می کنیم به کسب اطلاعات در این مورد بپردازید زیرا ممکن است به دلیل عدم آگاهی اشتباهاتی را در این مرحله انجام بدهید که این اشتباهات در آینده کودک شما تاثیرات منفی بگذارد.
پیامدهای تحقیر دوران کودکی در بزرگسالی
برخی از باور های رایج که ممکن است فرد مبتلا به احساس شرم داشته باشد:
- «من دوست داشتنی نیستم، مهم نیستم ، همه چیز تقصیر من است.»
- «من نمی توانم کاری را به درستی انجام دهم.»
- «من لیاقت چیز های خوب را ندارم.»
- «من آدم بدی هستم.»
- «هیچ کسی من را دوست ندارد.»
- «من هرگز به اندازه ی کافی خوب نیستم.»
کمبود اعتماد به نفس
اولین و مهمترین آسیب، کاهش عزت و اعتماد به نفس است. هر چقدر عزت نفس کودک پایین تر باشد امید و آرزو های او دچار نقصان می شود و اینگونه کودکان در برقراری ارتباط با دیگران به مشکل خواهند خورد و در بزرگسالی به این باور خواهند رسید که قادر به انجام هیچ کاری نیستند.
ایجاد شخصیت ناسازگار
کنترل ، تحقیر، سرزنش مدام کودک تأثیرات منفی بر شخصیت آنها دارد و موجب ایجاد یک شخصیت نا سازگار می شود.
کودکی که تلاش می کند در مقابل شما بایستد و مقابله به مثل کند.
خشونت
نکته دیگر آن است که والدینی که به منظور کنترل رفتار کودک آنها را مورد سرزنش ، تحقیر و تنبیه بدنی قرار می دهند منتظر بروز رفتارهای خشونت آمیز در کودکان خود باشند در واقع این کودکان از شیوه رفتاری والدین خودشان برای رفتار با دیگران استفاده می کنند.
عدم توانایی ارتباط صحیح با دیگران
در بعضی از مواقع احساس حقارت چنان تأثیری بر روی فرد می گذارد که فرد مبتلا جرأت معاشرت با مردم را پیدا نمی کند و از ترس اینکه مبادا در جمع مورد تحقیر واقع شود کناره گیری را به هرگونه برقراری رابطه ای ترجیح می دهد.
سخن پایانی
در این محتوا درباره تحقیر در دوران کودکی سخن گفتیم. احساسات کودکان بسیار بیشتر از ما تحت تاثیر محیط و اطرافیان قرار دارد. افرادی که تحقیر شدن را در دوران کودکی تجربه کرده اند و دارای احساس شرم هستند، در بزرگسالی اغلب از مشکلات روانشناختی متعددی رنج می برند. بنابراین به روان درمانی ممکن است نیاز داشته باشند. بهتر است همگی نحوه ارتباط و رفتار درست برای تربیت کودک را فرابگیریم تا از آسیب های بعدی جلوگیری کنیم. شما هم نظرات و تجربیات خود را در کامنت با ما به اشتراک بگذارید.
