زمانی که صحبت از بیش فعالی می شود بیشتر افراد فکر می کنند که این مورد محدود به دوران کودکی است در حالیکه اصلا اینگونه نیست. بیش فعالی و کم توجهی در بزرگسالان نیز دیده می شود. اگر در کودکی این اختلال در شما تشخیص داده نشود، بدان معنا نیست که نمی توانید تحت تأثیر آن قرار بگیرید زیرا ADHD می تواند در دوران کودکی شناخته نشود. در نوشته زیر راجع به این اختلال اطلاعات جامعی را ارائه داده ایم تا بتوانید به وسیله ی آن تصمیم بگیرید که چنین اختلالی شما یا اطرافیانتان را تهدید می کند یا تهدید نمی کند؟
برای مطالعه بیشتر: چگونگی برخورد با حس مالکیت کودکان
بیش فعالی بزرگسالان یا ADHD چیست؟
اختلال کم توجهی / بیش فعالی بزرگسالان ( ADHD ) شرایط ذهنی است که در آن حفظ توجه بسیار مشکل بوده و رفتارهای بیش فعالی و تکانشی از فرد سر میزند.
علائم این اختلال در بزرگسالان ممکن است با مشکلات مختلفی همچون روابط بی ثبات، کار ضعیف و یا عملکرد نامناسب در مدرسه و عزت نفس پایین همراه باشد. اختلال ADHD همیشه از دوران کودکی آغاز می شود، اما در برخی از موارد ممکن است تا دوران بزرگسالی تشخیص داده نشود.
علائم و نشانههای این اختلال
اگر مبتلا به بیش فعالی بزرگسالان باشید، احتمالا انجامدادن کارهای زیر برایتان سخت است:
- دنبالکردن دستورالعملها؛
- بهخاطرسپردن اطلاعات؛
- تمرکزکردن؛
- سازماندهی وظایف؛
- بهموقع انجامدادن کارها.
این موارد ممکن است در بسیاری از بخشهای زندگی روزمرهی شما مشکل ایجاد کند. در خانه، در مدرسه یا سرکار ممکن است از تأثیرات منفی این علائم آزرده شوید. درمانشدن و یادگیری روشهایی برای مدیریت بیش فعالی میتواند کمککننده باشد. بیشتر افراد یاد میگیرند که خودشان را با این شرایط وفق دهند. بزرگسالانی که با این اختلال دستوپنجه نرم میکنند، میتوانند رشد شخصیتی داشته باشند و به موفقیت دست پیدا کنند.
شاید این مطلب هم برایتان جالب باشد: درباره ی اعتماد به نفس چه می دانید؟
چالشهایی که بزرگسالان بیش فعال با آنها مواجه میشوند
اگر دچار بیش فعالی بزرگسالان باشید احتمالا با این مشکلات دستوپنجه نرم کردهاید:
- اضطراب؛
- خستگی مزمن؛
- تأخیر و فراموشی مزمن؛
- افسردگی؛
- مشکل در تمرکزکردن هنگام مطالعه؛
- مشکل در کنترل خشم؛
- مشکلاتی در محل کار؛
- تکانشگری؛
- تحمل پایین در برابر ناامیدیها؛
- اعتمادبهنفس کم؛
- نوسانات خلقی؛
- مهارتهای ضعیف در سازماندهی؛
- به تعویقانداختن کارها (فردافکنی یا تعلل)؛
- مشکلاتی در برقراری ارتباط؛
- اعتیاد و مصرف مواد؛
- بیانگیزگی.
این چالشها ممکن است مشکلات زیادی برای زندگی شما ایجاد کنند یا حتی ممکن است زیاد شما را به دردسر نیندازند. ممکن است دائما با این مشکلات روبهرو شوید یا بسته به شرایط، برخی از آنها را تجربه کنید.
هیچ دو بزرگسالی که دچار این اختلال هستند، علائم و چالشهای مشابهی ندارند. شما ممکن است در موضوع مورد علاقهتان بتوانید تمرکز کنید یا برای برخی کارهای خاص و مورد علاقه، انگیزه و اشتیاق داشته باشید. تعداد کمی از افراد هستند که تحت هر شرایطی دچار مشکل تمرکز میشوند. برخی از افراد بهدنبال انگیزه و عامل تحریک میگردند، ولی بعضی از افراد از آن نیز اجتناب میکنند. بعضی از مبتلایان به این اختلال ممکن است منزوی و جامعهگریز و ضداجتماعی باشند، درحالیکه برخی دیگر بسیار اجتماعی هستند و روابط متعددی دارند.
بیشتر بخوانید، بیشتر بدانید: آنچه درباره ی برنامه ریزی باید بدانید
آیا اختلال بیش فعالی بزرگسالان واقعا وجود دارد؟
بیشتر روانشناسان و روانکاوان معتقدند که اختلال بیش فعالی یا ADHD واقعا وجود دارد. این بیماری ممکن است در خانوادهها به ارث برسد که در این صورت ریشهی دارد. همچنین شواهد نورولوژیک نشان داده است که این بیماری با تغییراتی در رشد و توسعهی مغز همراه است.
ADHD به طور واضح با مشکلات تحصیلی، کاری و روابط در ارتباط است. اما این اختلال به درمان پاسخ میدهد، که این موضوع اعتبار بالینی آن را نشان میدهد. اما اگر این اختلال به خوبی تشخیص داده نشود یا درمان نشود، به طور گستردهای جای بحث دارد.
روش تشخیص بیش فعالی بزرگسالان
برای تشخیص این اختلال به روانپزشکی مراجعه کنید که در زمینهی درمان و تشخیص بیش فعالی بزرگسالان تجربه داشته باشد. پزشک ممکن است:
- از شما درخواست کند که یک تست فیزیکی بدهید تا اطمینان حاصل کند که سایر مشکلات پزشکی، باعث ایجاد علائم بیش فعالی نشده باشد.
- چند آزمایش خون تجویز کند.
- آزمایشهای روانشناسی را توصیه کند.
- از شما سؤالاتی در مورد سوابق پزشکیتان بپرسد.
درحالیکه متخصصان، سن خاصی برای تشخیص اولین علائم بیش فعالی بزرگسالان تعیین نمیکنند، ولی در این نکته با هم توافق دارند که در بزرگسالی، این اختلال، ناگهانی بهوجود نمیآید. به همین دلیل است که معمولا پزشکان از شما در مورد رفتارها و هر علائمی که در کودکی داشتهاید سؤالاتی میپرسند. برای این منظور ممکن است موارد زیر را انجام دهند و سؤالاتی از این قبیل بپرسند:
- سوابق تحصیلی شما را بررسی میکنند و اگر توضیحاتی در مورد رفتار شما در مدرسه وجود داشته باشد، آنها را بررسی میکند. برای مثال سابقهی عدم تمرکزحواس و بیتوجهی یا عدم موفقیت علیرغم توانایی و استعداد لازم.
- پزشک ممکن است با والدین شما در این مورد مشورت کند تا متوجه شود که آیا در کودکی علائم بیش فعالی داشتهاید یا خیر.
کسانیکه دچار اختلال بیش فعالی هستند ممکن است مشکلاتی در برقراری ارتباط با بچهها در مدرسه داشتهاند یا معلمها به سختی میتوانستند به آنها چیزی بیاموزند. احتمالا جزء افرادی هستند که در دوران مدرسه معلم، آنها را جلوی کلاس مینشاند. پزشکان در مورد سابقهی این بیماری در خانوادهی شما نیز سؤالاتی میپرسند. این سؤال میتواند کمک زیادی در تشخیص بیماری باشد، چون بهنظر میرسد که این مشکل بهصورت ژنتیکی در بعضی خانوادهها بیشتر است.
دربارهی هیپنوتراپی چه میدانید؟
زنگ خطر بیش فعالی / کم توجهی بزرگسالان
اگر موارد زیر را داشته باشید، به طور بالقوه در معرض خطر ابتلا به ADHD هستید:
- در اعضای خانواده فردی با این اختلال و یا سایر بیماری های ذهنی وجود داشته باشد.
- نوشیدن الکل، سیگار کشیدن و یا مصرف مواد مخدر در دوران بارداری مادر.
- مادر شما در دوران بارداری، در معرض سموم محیطی قرار گرفته باشد.
- در دروان کودکی در معرض سموم محیطی همچون سرب قرار گرفته باشید.
- قبل از موعد مقرر متولد شده اید (تولد نارس).
چه هنگامی باید به متخصص مربوطه مراجعه کرد؟
اگر عدم توجه، بیش فعالی و یا رفتار تکانشی به طور مستمر زندگی شما را مختل کند، باید با یک پزشک متخصص در این مورد صحبت کنید. البته برخی از نشانه های اختلال ADHD با سایر شرایط ذهنی یکسان است و ممکن است اصلا مبتلا به این اختلال نباشید. اما شاید شما شرایط دیگری داشته باشید که نیازمند درمان باشد.
این محتوای مفید را هم دنبال کنید: از تکنیک شش کلاه تفکر چه میدانید؟
سخن پایانی
در این نوشته با اختلال بیش فعالی بزرگسالان آشنا شدیم. به یاد داشته باشید این اختلال می تواند در کودکی بروز نکند. پس حتما در صورتی که زندگی خود چنین نشانه هایی را دیده اید، حتما آن را جدی گرفته و با مراجعه به یک متخصص خوب آن را درمان کنید. امید است این مطلب برایتان مفید بوده باشد. شما هم نظرات و تجربیات خود را در کامنت با ما به اشتراک بگذارید.
